Back to the future

Ondertussen zijn we al weer een dag thuis. Daarom zal ik nu het laatste stukje schrijven over de laatste dagen op Bonaire...

Vorige week woensdag (8 juni) moesten wij voor Nederlandse tijd onze scriptie inleveren. Vanaf toen hoefden we dus niet meer zoveel te doen. Om het leuk af te sluiten en om te vieren dat we onze scriptie hadden ingeleverd, gingen we die vrijdag (10 juni) uiteten bij Spice. Daar hadden we chill & grill. Dat is daar iedere vrijdag en dan ga je bbq'en. Het eten was erg lekker. Hieronder nog een paar foto's :)

Ons uitzicht

Ons toetje, een witte chocolade cheesecake!

Om het te vieren hadden we er allebei een lekker cocktail erbij.

Vlak voordat we naar Aruba gingen, moesten we het concept inleveren en de feedback kregen we toen we op Aruba zaten. Tussen Aruba en het inleveren van de definitieve versie zat een week. In die week zijn we, voor ons doen, druk bezig geweest met onze scriptie. Er was dus geen tijd voor het strand. Die laatste week zijn we daarom veel naar het strand geweest. Ook hebben we voor de laatste keer bij de foodtruck Kite City geluncht. Onze week bestond eigenlijk vooral uit dingen voor de laatste keer doen. We moesten natuurlijk ook voor de laatste keer naar Gio's voor een ijsje (sorry geen foto hiervan). Ook gingen we voor de laatste keer naar onze begeleidster. We hebben onze scriptie aan haar gepresenteerd en we hebben een eindgesprek met haar gehad. Ze gaf ons een voldoende! Ook hadden we een cadeautje voor haar gekocht (scrub, douchegel en een bodylotion). Onze fietsen hebben we ook weer verkocht aan de fietsenmaker. De laatste avond hebben we een keer een avondje niet genetflixt maar gezellig gekletst.

Afgelopen vrijdag was het dan zover, onze terugreis kon beginnen. Eerst zouden we om half 11 met InselAir naar Curaçao vliegen en dan om half 4 met de KLM vanaf Curaçao naar Nederland. We kregen eerder die week al een mailtje dat ons vliegtuig vanaf Bonaire al om 5 voor 8 vertrok (we hadden daarmee blijkbaar wel geluk want het schijnt dat ze zo'n mailtje niet altijd sturen). Daarom ging om 5 uur die ochtend mijn wekker (natuurlijk was ik al eerder wakker, om 5 over half 5 al). We hadden om half 7 een taxi besteld maar die was een kwartier te vroeg (ook bijzonder voor Bonaire). Met inchecken kon Jantine op de een of ander manier niet worden ingecheckt. Wat er precies mis was, wisten we niet. Er werd ons verder niets verteld. Uiteindelijk heeft het twee uur geduurd voordat ze kon worden ingecheckt. Toen we op het vliegveld aankwamen, hoorden we al dat ons vliegtuig pas half 10 zou vertrekken en toen we eindelijk waren ingecheckt, was dat al kwart voor 11 geworden. Uiteindelijk vlogen we pas tegen half 12. Mijn koffer was dit keer niet te zwaar! Toen we op Bonaire op ons vliegtuig zaten te wachten, kregen we het goede nieuws te horen dat onze scriptie voldoende is!! :D Nu hoeven we dus alleen nog een eindgesprek te doen!

Op Curaçao moesten we eerst weer door de douane en vervolgens moesten we nog eventjes wachten en om half 4 vlogen we met de KLM naar Nederland toe. In het vliegtuig kregen we ons avondeten en nog een ontbijtje. Om 20 over 6 (Nederlandse tijd) landden we op Schiphol. Daar moesten we eerst langs de douane. Ze stonden daar met honden (wij dachten eindelijk van de honden af te zijn, maar nee dus) en ze bekeken je paspoort. Vervolgens kwamen we langs de paspoortcontrole. Daarna konden we onze koffers eindelijk halen en die moesten samen met onze andere spullen door zo'n ding heen bij de douane. We zijn zo vaak gecontroleerd in totaal dat het wel heel knap zou zijn als we daarna nog drugs of wapens in onze bagage zouden hebben. Daarna konden we eindelijk naar onze familie toe. Voor Jantine stonden Renate en Jantine's schoonzus er. Voor mij stonden m'n ouders, m'n broer, m'n zus en m'n schoonzus er. Voor Jantine was er een spandoek gemaakt en ik kreeg een ballon :) Daarna was het tijd om de auto in te gaan en begon de laatste fase van onze terugreis. Ik ging onderweg nog met m'n familie ergens koffiedrinken met een lekker stukje gebak erbij :)

Het is wel gek om weer thuis te zijn. Ik ben wel blij dat ik weer thuis ben maar ik heb nu wel een beetje een heimwee gevoel naar Bonaire. Warm vind ik het hier ook niet en alles is hier heel groen. Wat ook wel gek is, is dat het zo lang licht is 's avonds. Bij ons begon het 7 uur donker te worden. Wat weer leuk is, zijn de prijzen in de supermarkt. Ik was gisteren nog even in de supermarkt en alles was echt goedkoop in vergelijking met Bonaire! Dat ik geen warm water met douchen had op Bonaire had ik niet echt gemist (echt koud was het niet eens) maar toen ik gisteren onder een hete douch stond, vond ik toch wel heerlijk. En ik heb gisteren voor het eerst weer een gerecht uit de oven gehad! Alles is wel even weer wennen hier. Ik ben erg blij dat ik naar Bonaire ben geweest. Ik heb er echt een super tijd gehad met Jantine!! :D :D

De opdracht

Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om te vertellen wat we nou uiteindelijk hebben gedaan. Zoals jullie vast wel hebben begrepen, hebben we ons onderzoek een paar keer aangepast. Het programma waar ik het in het begin over had, is nog steeds niet begonnen (zou waarschijnlijk in februari al beginnen maar ze wachten nog steeds op goedkeuring vanuit Nederland). Uiteindelijk hebben wij een voorlichtingspakket gemaakt die de diëtiste straks bij het programma kan gebruiken.

Als eerste hebben we een spel gemaakt. Dat wou de diëtiste graag hebben om die te kunnen spelen met de kinderen tijdens groepsbijeenkomsten. Wij hebben het spel gebaseerd Trivial Pursuit. Daarbij hebben wij de categorieën eten, drinken, sport en voeding & gezondheid gedaan. Wij hebben niet zoals bij Trivial Pursuit een taart die je vol met punten moet krijgen. Bij ons moet je van alle figuurtjes 1 hebben en wie die als eerste heeft, heeft gewonnen. Hieronder een paar foto's van het spel.

Als tweede wenste de opdrachtgever dat wij voor een invulling van een ouderavond zouden zorgen. Er zijn er in totaal 3 en wij hebben voor invulling van 1 ouderavond gezorgd. Er is hier veel armoede op Bonaire en uit een enquête (die wij hebben afgenomen) bleek dat de kinderen te weinig groente en fruit eten. Daarom hebben wij een presentatie gemaakt over het gebruik van diepvriesgroente en -fruit. Na afloop krijgen de ouders een receptenboekje mee waarin recepten met diepvriesgroente en -fruit staat.

Als derde hebben wij een folder gemaakt. De diëtiste wilde graag iets hebben wat ze tijdens consulten kon uitdelen. Uit de enquête bleek dat de kinderen veel gezoete dranken drinken. Dat is iets wat de diëtiste ook in de praktijk ziet. Er wordt hier onder andere veel vruchtensappen gedronken. Daarom hebben we een folder gemaakt met de hoeveelheid suikerklontjes in verschillende gezoete dranken die hier veel worden gedronken met daarbij hoeveel minuten je moet wandelen om het te verbranden. Ook hebben we in die folder gezonde varianten gezet.

Dit is dus wat we uiteindelijk hebben gemaakt. De diëtiste zelf is enthousiast en vond onze scriptie voldoende. Nu nog even afwachten of school het ook voldoende beoordeeld... De beoordeling van school is de beoordeling die uiteindelijk telt. Uiterlijk aanstaande vrijdag krijgen wij dit te horen.

Je zou maar op reis gaan met Karen

Geschreven door Jantine!

Bijna 3 jaar geleden bedachten we om samen voor onze scriptie naar het buitenland te gaan. Waarheen? Dat maakte ons niet zoveel uit, als de zon maar zou schijnen. Zon hebben we hier op Bonaire genoeg gezien. Dus in dat opzicht hebben we voor een goede bestemming gekozen. Qua opdracht en opdrachtgever zaten we hier ook goed. Al hebben we de opdracht zo af en toe moeten aanpassen, was het leuk om aan onze scriptie te werken (tuurlijk waren we erg blij toen we er vanaf waren). Omdat de zon hier eigenlijk altijd schijnt, lagen we ook regelmatig op het strand te bakken en af te koelen in de prachtig blauwe zee. Nog een pluspunt aan onze bestemming. De eerste paar weken konden we alleen al genieten van die mooie heldere blauwe kleur.

We bedachten om te gaan leren kitesurfen. Wat hebben we mooie lessen beleefd met ups en downs. Die downs namen we vaak letterlijk, waardoor we ook heel wat zeewater hebben binnen gekregen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Na vijf lessen van drie uren zijn we nog niet zo heel goed, dus in Nederland maar weer wat lesjes volgen. En misschien, ooit, uiteindelijk, kunnen wij dan kitesurfen!

Als je voor 5 maanden op Bonaire zit, moet je natuurlijk ook even op Aruba en Curaçao kijken. Waarom? Tja, gewoon omdat het kan. Maar naar die eilanden ga je niet makkelijk en snel per boot. Nee, hier ga je per vliegtuig. Dus zo hebben we de afgelopen 5 maanden in best veel vliegtuigen gezeten. Onze laatste twee vliegtuigen zitten er bijna aan te komen (omdat we moeten overstappen). Beide zijn we wel toe om naar huis te gaan. Even een dag niet zweten, niet al die vervelende honden, betaalbare supermarkten en ons vertrouwde omgeving met onze lieve familie en vrienden.

Wat heb ik een leuke tijd gehad op Bonaire! En gelukkig ging het met ons samen ook goed. We zijn geïnteresseerd in veel dezelfde dingen, zoals voeding en chocolade. O wacht, dat is voeding. Maar we kunnen ook heel verschillend denken over bepaalde dingen. Ik denk dat we de afgelopen periode elkaar goed hebben aangevuld waardoor we een super tijd gehad hebben én niet geheel onbelangrijk een mooie scriptie hebben ingeleverd. Hopelijk vinden onze beoordelaars dat ook, we wachten nog even in spanning af..

Aruba!

Afgelopen week zijn we 4 dagen naar Aruba geweest. Hier zal ik even een kort verslagje doen van al onze avonturen!

Afgelopen maandag vertrokken we. We vlogen eerst naar Curaçao en daar moesten we weer door de douane heen (vraag me niet waarom, wij vonden het ook vreemd). Vanaf Curaçao vlogen we naar Aruba. Via Airbnb hadden we een appartementje gehuurd dat vlak bij (of misschien er ook wel in) Palm Beach lag. In Palm Beach heb je een hotelgebied en daar zitten dus heel veel toeristen. Die dag dus maar een beetje Palm Beach verkend. De volgende dag hebben we lekker aan het strand gelegen. Met al die Amerikaanse toeristen (op Aruba zitten echt heel veel Amerikaanse toeristen) en door de omgeving, leek het soms net alsof we in Miami zaten. Soms wisten we ook niet goed of we Engels of Nederlands moesten praten.

Woensdag zijn we op een boot geweest. Daar konden maximaal 20 mensen op en ze hadden bedjes. Dat was dus lekker relaxen, zonnen en nog een paar keer snorkelen. Niet te vergeten: we kregen eten. Ook had nog iemand een zeester gevonden waarmee we natuurlijk even op de foto moesten. Doordat er zoveel toeristen zijn op Aruba, is er veel koraal kapot gegaan waardoor er met snorkelen minder te zien is. Op Bonaire zijn ze altijd heel streng met de onderwaterwereld en nu snappen we dat dat ook wel moet.

Gisteren was het tijd om uit te checken. Die dag zijn we Oranjestad nog even in geweest. 's Avonds om 10 uur vlogen we weer naar Bonaire (nu gelukkig rechtstreeks). We zijn nu op alle drie de eilanden geweest en het was wel leuk om te zien dat ze toch alle drie verschillend zijn. Aruba heeft net zoals Curaçao een eigen muntsoort (de Arubaanse Gulden) maar je kunt er ook met de Amerikaanse Dollar betalen (toch wel vreemd). Curaçao en Bonaire hebben veel Nederlandse inwoners en Aruba veel Latino's. En op Aruba komen dus heel veel Amerikaanse toeristen. Nu nog even de laatste lootjes voor onze scriptie en over 2 weken vliegen we alweer naar huis. En om niet te vergeten: gisteren heb ik voor het eerst kreeft gehad (links op de foto hieronder)! De vis rechts op de foto is Red Snapper

Who let the dogs out?

Vroeger was ik bang voor honden. In de loop der jaren begon ik steeds minder bang te worden en op een gegeven moment begon ik sommige honden zelfs leuk te vinden. Maar je kunt al wel raden hoe het verhaal verder gaat, ik ging 5 maanden op Bonaire wonen. In dit stukje wil ik jullie graag vertellen waar mijn diepe haat voor honden vandaan komt.

Hier op Bonaire heeft ongeveer iedereen een hond. Die hebben ze voor de beveiliging. Al deze honden zitten achter een hek. Je hoort ook bijna altijd wel een hond (of meerdere) blaffen. Daarnaast zijn er nog heel wat straathonden. De echte straathonden zijn niet echt het probleem. Deze doen over het algemeen niets. De honden waar je voor moet uitkijken, zijn de honden die van iemand zijn. Achter het hek vormen ze geen gevaar maar ze blaffenen wel heel hard naar je en ze hebben de moordlust in hun ogen staan. Meestal zorgt dit voor een hartverzwakking omdat je de honden niet zag staan. Zodra één van die honden achter zijn hek wegkomt, ja dan ben je er geweest.

Zo fietsten wij vrij aan het begin van ons avontuur in het donker toen er opeens een grote hond al blaffend achter ons aankwam (ja deze hond hoorde eigenlijk achter een hek te zitten). Dat was het moment dat we besloten om in het donker te fietsen zoveel mogelijk te vermijden. Een andere keer was ik aan het hardlopen toen ik ineens twee grote honden blaffend achter me aan had. Deze twee waren ook ontsnapt en mijn geluk was dat de eigenaar er nog bij was en ze net op tijd terug kon roepen.

Onze meest traumatische is het volgende. Naar het vliegveld en een strand daar vlakbij hebben we een vaste route. Met een taxi kwamen we een keer door een wijk achter ons huis en dit leek een kortere route. Dus toen we mijn ouders gingen ophalen, besloten we lopend (we hadden 1 fiets mee) via die route naar het vliegveld te gaan. We kwamen op een punt waar de hekken om de huizen niet al te best waren (lees: sommige hekken hadden er net zo goed niet kunnen staan). Voor ons zagen we een paar honden, teruggaan was ook geen optie want daar liepen ook honden. Ze kwamen echt van alle kanten. Er was nog een weg waar we langs konden. We kwamen langs een paar honden die ook flink naar ons blaften maar ze waren niet zo slim om om het hek heen te gaan dus wij liepen door. Maarja.. toen kwamen we bij een hond en die had écht moordlust in zijn ogen staan. Er zat een gat in het hek en daar ging hij door. Hij zag er écht uit alsof hij ons ging vermoorden en hij liet zelfs zijn tanden nog even zien. Onze redding was onze fiets die nog tussen ons en de hond instond. Hoe we er verder levend weg zijn gekomen, geen idee. Bij de honden daar vlak daarvoor was nu de eigenaar erbij. Hij heeft ons geholpen dat we veilig verder konden. Die buurt zullen we dus NOOOIT weer ingaan en ontdekkingstochten door andere buurten gaat dus ook niet meer gebeuren. We probeerden het deze week nog lopend te doen maar we werden meteen gestraft. Veel te veel moordlustige honden (gelukkig wel achter hek) en veel te veel straathonden.

Zo kan ik nog wel even doorgaan over de honden hier maar volgens mij is het nu wel duidelijk waar mijn diepe haat vandaan komt. Je hoeft dus ook nooit te bedenken om mij een hond te geven.

Het klimaat

Al jaren roep ik als het weer eens regent in Nederland dat ik ga emigreren naar een warm land. M'n vader zegt dan altijd dat mensen die emigreren naar een warm land de seizoenen missen. Mijn reactie is vervolgens dat Nederland maar 1 seizoen kent: het regenseizoen. En hoe kun je dat nou missen? Altijd mooi weer is toch geweldig? En toen ging ik 5 maanden op Bonaire wonen...

Als eerste, die regen mis ik totaal niet. Als ik het zo hoor dat het weer eens regent in Nederland en verhalen hoor van mensen die zijn natgeregend... nee dat mis ik allemaal niet (stiekem geniet ik van die verhalen). Als je dan in Nederland op de fiets weg wilt, dan is het altijd weer rekening houden met de regen. Een stoffen jas is bijvoorbeeld niet altijd handig (ik spreek uit ervaring). De andere kant van het verhaal is dat het in Nederland wel altijd heel groen is. En dat vind ik toch ook wel weer mooi.

Een ander voordeel hier is dat het kiezen van kleding 's ochtends ook niet moeilijk is. Gewoon zo min mogelijk aan. Alhoewel je hier ook wel mensen tegenkomt in een spijkerbroek... In Nederland moet je altijd de weerberichten in de gaten houden. Want gisteren was het misschien weer voor een dun vestje, vandaag kan het weer zijn voor een dikke trui. Een voordeel van Nederland is de variatie in kleding. Hier loop je altijd in je zomerkleding terwijl je in Nederland kleding hebt voor - 20 tot +30 graden. En voor alle temperaturen heb je weer andere leuke kleding. Dat zou ik toch wel missen als ik altijd in een warm land zou wonen. Ook bedacht ik mij dat ik ondertussen een kleine collectie jassen heb en die zou ik dan toch ook wel missen (een jas ben je hier echt niet nodig).

Dat Nederland maar 1 seizoen kent, is een beetje overdreven. Elk seizoen heeft zo wel weer zijn charmes. In de winter gezellig binnen met kaarsjes, in de zomer lekker lang buiten zitten. Hier op Bonaire ben ik erachter gekomen dat ik er toch wel van kan genieten als het in het voorjaar steeds langer licht blijft en dat alles groen wordt. Die variatie kennen ze hier niet echt. Tussen de langste dag en de kortste dag zit niet veel verschil in.

Vorig jaar ben ik begonnen met hardlopen (nee ik weet ook niet hoe ik ineens die ingeving kreeg, ik had altijd een hekel aan hardlopen). Hier doe ik dat ook nog steeds braaf. Sporten kan je hier het beste doen 's ochtends vroeg als de zon opkomt, of aan het einde van de middag vlak voordat de zon onder gaat. Dan is het nog wel uit te houden (nog steeds heel warm). Andere momenten hoef je eigenlijk niet te gaan sporten. Nu besef ik dat dat ook wel fijn is aan Nederland, over het algemeen kun je gaan sporten wanneer je maar wilt.

Om 5 maanden in een warm land te wonen is geweldig (we leven voornamelijk buiten wat ik heerlijk vind). Altijd mooi weer, geen regen en de mogelijkheid om elke dag naar het strand te gaan (met heel mooi helder blauw water!). Maar ik neem mijn uitspraak terug, ik ga niet emigreren naar een warm land. Nu kan ik me voorstellen dat je de seizoenen mist als je emigreert naar een warm land. Dus over 3,5 week kom ik gewoon terug naar Nederland...

Kitesurfen deel 5

Vorige week maandag was alweer onze vijfde kitesurfles. We konden weer mooi met de auto heen. We hadden deze keer alweer een nieuwe leraar. Daar waren we eigenlijk niet zo blij mee. Want een nieuwe leraar kent jou niet en weet niet hoever je bent. Dat was dus al even wennen. Ook kwam er nog eens bij kijken dat de leraar Frans was en dus geen Nederlands kon. Alles ging in het Engels. Ik kan wel Engels maar in het Nederlands leer ik nog de termen van kitesurfen kennen, laat staan dat ik ze in het Engels ken. En dan is het ook nog zo dat als de leraar in het Nederlands vanuit het bootje wat naar je roept, je het niet altijd verstaat, laat staan in het Engels.

Jantine mocht eerst. Na een poosje mocht ik. Voor de lessen ben ik vaak gespannen omdat ik nu al een paar keer een harde smak op het water heb gemaakt en ik ben elke keer weer bang dat dat weer gebeurd. Nou was ik dus aan de beurt en ja hoor, ik had gelijk dat de kite teveel kracht kreeg en ik een stuk over het water vloog en weer een harde smak maakte. De kite was er zo raar bij liggen dat we er niks meer mee konden dus we moesten hem leeg laten lopen, terug naar het strand en vervolgens opnieuw oppompen. Ondertussen legde de leraar uit wat ik nou fout had gedaan. Ik wilde veel te snel waardoor de kite veel te snel omhoog ging (vanuit het water) en daardoor krijgt de kite extra kracht. Ook hield ik de bar (dat is wat je in je handen houdt en waarmee je de kite stuurt) veel te dicht bij mij waardoor de kite ook nog eens extra kracht kreeg. Hierdoor kreeg hij dus zoveel kracht waardoor ik over het water vloog.

Nadat we de kite weer hadden opgepompt, gingen we weer het water in en mocht ik eerst. Ik was nu even extra gespannen. Maar ik ging het gewoon weer proberen met in mijn achterhoofd wat ik zojuist had geleerd. Nu ging dat wel goed. Hierdoor kreeg ik er steeds meer vertrouwen in en begon ik het steeds minder spannend te vinden. De keren dat ik op mijn board stond (ja dat heb ik meerdere keren een stukje mogen doen), begon ik zelfs te ontspannen en begon ik er echt van te genieten. Er is dus nog hoop voor de toekomst!

Onze leraar vond dat we dingen niet goed hadden geleerd dus het voelde allemaal wel een beetje alsof we opnieuw aan het leren kitesurfen waren. Achteraf gezien heeft hij me dus wel dingen geleerd waar ik echt wat aan heb en waardoor ik weet wat ik fout doe wat ervoor gezorgd heeft dat ik het steeds minder spannend vind worden.

Dit was op Bonaire onze laatste kitesurfles. Het is aardig prijzig hier dus daarom hebben we maar besloten niet meer lessen hier te nemen. Maar komend zomer willen we in Nederland gewoon verder gaan en misschien in de toekomst zelfs ons eigen setje kopen!

Duiken

Bonaire schijnt het duikersparadijs te zijn. De meeste toeristen die hier komen, komen ook om te duiken. Als je dan 5 maanden hier zit, ja dan moet je wel even een duikje nemen. Een aantal jaar geleden heb ik in Frankrijk gedoken. Daar boekte je het gewoon, ging je met een paar duikers op een bootje een stukje varen en vervolgens met een duiker duiken. Hier ging dat toch een beetje anders. Hier moet je eigenlijk je duikbrevet hebben als je wilt duiken. Maar je kunt hier ook een proefduik doen (doen ze in groepjes van maximaal 4 personen). Dat hebben wij gedaan (Gerrit, Jantine en ik).

Dit deden we vorige week vrijdagochtend. Eerst kregen we een bakje koffie en ondertussen mochten we formulieren invullen (je mag niet zomaar duiken). Vervolgens kregen we een stukje theorie. Daarna mochten we de wetsuit aantrekken en kregen we de andere spullen. We gingen eerst met onze instructeur in het zwembad oefenen (onze instructeur was een Belg). Daar deden we een paar oefeningen zodat iedereen comfortabel zou zijn in het water. Daarna kon het avontuur beginnen.

De zuurstoftanken werden met de auto weggebracht. Wij liepen zelf naar de zee (was maar een klein stukje lopen). Daar kregen we allemaal onze zuurstoftank en vervolgens konden we de zee inlopen en vanaf daar gingen we duiken. Het was wel even wennen om goed te zwemmen. In het vest waar je zuurstoftank aanzit, zit ook lucht in. Als je naar beneden wilt, dan moet je lucht eruit laten lopen want anders zink je niet. Dat ging niet helemaal goed bij mij dus ik ging steeds weer naar boven. Maar gelukkig hadden we onze instructeur nog die me kon helpen. We gingen tot maximaal 12 meter diep.
Het was inderdaad allemaal erg mooi om te zien en ik ben ook blij dat ik ben gaan duiken. Ik zou alleen niet hier mijn brevet hoeven te halen want meerdere keren duiken hoef ik hier niet.

Visite #3

Oeps... ik loop alweer even achter... De komende dagen zal ik even weer mijn best doen om bij te werken. Ik weet dat ik dat laatst ook zei en vervolgens pas een week later het volgende stukje schreef, maar ik zal nu proberen om mijn beloftes waar te maken.

De vorige keer had ik erover dat we bijna weg gingen om onze visite op te halen. Vorige week dinsdag (3 mei) kwamen Jantine's vader (Gerrit) en zijn vriendin (Carla). Zij konden de 10 dagen dat ze hier waren een auto lenen van iemand (met airco, ook fijn). We hebben ze natuurlijk even het eiland laten zien. Zo hebben we onder andere het rondje gereden langs de zuidkant van het eiland. Ook reden we langs het Gatomeer waar we flamingo's hebben gespot (zie foto hieronder).

Verder hebben we ook natuurlijk aan het strand gelegen. Jantine had nu een camera van haar broer die ook onder water kan. En die hebben we natuurlijk ook even uitgeprobeerd. Foto's krijgen jullie nu even niet te zien. In de komende weken willen we de camera nog een paar keer uitproberen en dan zal ik wel wat foto's erop zetten. Uiteten hoort er natuurlijk ook bij en we zijn onder andere bij Cuba Compagnie geweest (zie foto hieronder).

Als avondeten had ik dit keer de super saté (kip aan spies met zoals je al kunt raden saté). Als toetje had ik appelkruimeltaart. En natuurlijk was het eten weer erg lekker. Ik kan je nog steeds het restaurant aanraden als je op Bonaire komt.

Eergister lagen we ook nog even op het strand en we wisten dat er tegen half 5 een KLM vliegtuig zou landen. Wij lagen vlak onder de aanvliegroute en Jantine heeft even een filmpje gemaakt (zie hieronder). Zelfs de crew vindt dit nog indrukwekkend.

Dit was het eerst even voor nu :) De komende dagen zal ik m'n best doen om het verder bij te werken :)

Een late update

En toen was er alweer een week voorbij. Ja ik weet het, ik zou al veel eerder schrijver. Nu dus hoogtijd voor een update. Hierin even in een notendop wat ik verder nog heb gedaan toen mijn ouders kwamen.

Niet afgelopen donderdag maar die donderdag daarvoor alweer, gingen we (m'n ouders en ik) naar een strand waar door de weeks ook altijd een foodtruck staat. Mocht je ooit op Bonaire komen, dan moet je daar zeker een keer gaan lunchen! Voor degenen die ik ook op facebook heb: daar heb ik de dog Snapper gehad. Dit keer hadden ze een keer octopus. Die hebben ze niet vaak maar nu dus wel een keer. Die hebben wij dus alle drie genomen in een wrap. Ze beloofden ons dat het een mals stuk vis zou zijn. Toen we het kregen, zeiden ze al dat het een stuk taaier was dan normaal. Als het niet goed was, dan mochten we het terug doen. Het was inderdaad vrij taai maar de smaak was wel heel goed. Omdat het een stuk taaier was, hebben we korter gekregen wat ik wel heel aardig vond. Hieronder nog even een foto van onze lunch.

Die dag daarna (vrijdag), ging ik met mijn ouders kajakken. Was ook heel leuk om te doen! Iedereen zat met z'n tweeën in een kajak. Wij waren met een oneven aantal dus moest er één alleen in een kajak en ik was de gelukkige. We gingen kajakken door de mangroven. Dat zijn allemaal bomen die in de zee groeien. Je hebt dus een bos in de zee en niet op het land wat voor je idee toch best apart is. Ook mochten we nog even snorkelen. Hieronder de foto's.

Vorige week zondag was m'n moeder jarig!! Ik zal haar leeftijd hier maar niet noemen :P We hebben dat natuurlijk ook gevierd. Van te voren had ik al vlaggetjes gehaald en de avond ervoor hebben Jantine en ik ze stiekem opgehangen toen m'n ouders al naar bed waren.Tussen de middag hadden we allemaal lekkere broodjes en 's avonds gingen we met z'n allen uiteten. Dat was bij de Cuba Compagnie en ook erg lekker (voor als je toevallig een keer op Bonaire komt). Hieronder natuurlijk nog wat foto's.

Mijn voorgerecht

Mijn hoofdgerecht

En mijn toetje, van alles wat :)

En vorige week maandag gingen ze alweer naar huis. Ze vertrokken pas einde van de middag dus nog een hele dag hadden ze hier. En toen mochten ze van het warme Bonaire naar het toen nog koude Nederland. Dit was even de snelle update :) Straks gaan we onze nieuwe visite ophalen :)

Al 31 jaar getrouwd!

Afgelopen dinsdag (19 april) waren mijn ouders alweer 31 jaar getrouwd! Normaal gaan we als gezin iets samen doen. Meestal gaan we thuis gourmetten. Maarja.. dat kon natuurlijk dit jaar niet want m'n ouders en ik zaten op Bonaire en de rest nog in Nederland. Dus dit keer maar met z'n drieën wat gedaan. We zijn uiteten geweest bij Spice Beach Club. Voor degenen die nog een keer op Bonaire komen, het restaurant is aan te raden! Het eten was erg lekker. Hieronder nog even een paar foto's van het eten.

Mijn voorgerecht :) Sushi en sashimi rolls met tonijn omdat dat the catch of the day was :)

Voorgerecht van m'n ouders, rundercarpaccio :)

M'n hoofdgerecht :)

Hoofdgerecht van m'n ouders :)

Witte chocolade cheesecake, het toetje van m'n vader :)

Het toetje van mij en m'n moeder, chocoladecakeje met vloeibaar hart :)

Weer een auto huren

Sorry, ik loop een beetje achter met de berichten. Maar eigenlijk is dat een goed teken. We vermaken ons hier goed waardoor het er niet echt van gekomen is om jullie op de hoogte te houden. Maar ik zal de komende dagen m'n best doen om even wat meer berichten erop te zetten.

Allereerst even over vorig weekend. Toen hadden wij weer een auto gehuurd. Deze hadden we vrijdag aan het einde van de ochtend opgehaald en maandag aan het einde van de ochtend weer ingeleverd. We hadden weer een jeep alleen deze was even iets beter dan de vorige. Die vrijdag konden we hem mooi gebruiken voor het kitesurfen. Vorige week zaterdag hebben we er een rondje mee gereden. We zijn toen onderlangs het eiland gegaan.

's Middags zijn we naar 1000 steps beach geweest.

En zondag ging ik samen met m'n ouders naar het Washington Slagbaai Nationaal Park. M'n vader kreeg de eer om te rijden.

Voor een uitgebreider verslag en meer foto's verwijs ik jullie naar mijn ouders. Zij moeten natuurlijk ook nog wat te vertellen hebben en wat te laten zien hebben als ze weer in Nederland zijn.

Kitesurfen deel 4

Afgelopen vrijdag was alweer onze vierde kitesurfles! We hadden voor het weekend een auto gehuurd dus we konden mooi met de auto heen en hoefden dus niet te fietsen. M´n ouders mochten ondertussen toekijken.

Er was niet heel veel wind dus we hadden een grotere kite, we hadden er één van 14m2. Normaal als er veel wind staat, is het makkelijker omdat je dan veel kracht uit de kite kunt halen. Het was dus lastiger vandaag maar doordat je het niet uit de kracht van de kite kon halen, moest je het doen met de techniek. Hierdoor leerden we dus wel veel techniek.

Ik mocht dit keer beginnen en ik mocht eerst bodydraggen om even weer het gevoel met de kite te krijgen. Vervolgens mocht Jantine, daarna gingen we even terug naar het strand waar we alles opnieuw gingen klaarzetten en toen weer het water in. Toen zijn we allebei nog een keer geweest. Dit keer hebben we allebei een stukje op het board gestaan! Allebei zo´n 20 meter! Dat was wel heel gaaf. Alleen soms ook een beetje spannend want het ging best hard. Het gevolg dat je een beetje verkrampt op het board waardoor je nog sneller gaat. Het gevolg van al dat staan was dat ik de volgende dag flinke spierpijn had in mijn bovenbenen. Zelfs mijn rechter bil voelde ik. We zijn dus goed in beweging geweest!

Een bezoekje van...

Is het een vogel? Is het Mega Mindy? Nee, het is een KLM vliegtuig! En wat brengt ons deze KLM vliegtuig?

M'n ouders!

Ja ook mijn ouders hebben besloten om ons op te zoeken op Bonaire. Zij vlogen eerst naar Aruba en daar mochten ze bijna 2 uur wachten totdat het vliegtuig verder ging vliegen naar Bonaire. Ze zijn hier 12 dagen en we hebben al heel wat op de planning staan. Zo hebben we vanmiddag Kralendijk laten zien.

Ik hou jullie op de hoogte van onze avonturen! :)

Dingen die ik mis aan thuis

Om jullie even wat beter laten te voelen, heb ik besloten om een lijstje te geven met dingen die ik mis aan thuis. Voordat jullie nu gekke ideeën krijgen: Het is niet dat ik thuis heel erg mis en graag naar huis wil. Ik heb het hier erg naar mijn zin dus mij krijg je voorlopig nog niet thuis. Let niet op het aantal of de volgorde, dat zegt allemaal niets.

1. Een oven
Toen ik nog in de slagerij werkte, hadden wij ook vleesschotels voor in de oven. Ik heb er ook wel eens gestaan met proeverijen om te proberen die dingen te verkopen. Soms kreeg ik dan als reactie: 'Ik heb geen oven'. Inwendig stond ik ze met open mond aan te kijken. Hoe kun je leven zonder oven? Ten eerste weten jullie wel dat ik graag mag bakken en daar ben je sowieso al een oven voor nodig. Maar er zijn zoveel lekkere gerechten die ook in oven moeten. De oven wordt bij ons thuis ook veel gebruikt. Hier op Bonaire hebben wij dus geen oven en die missen wij echt wel. Wij eten lekker hier maar je wordt toch beperkt in je keuze. Als ik weer thuis ben, ga ik een week lang alleen maar dingen uit de oven eten en heel veel bakken.

2. Warm water
Nee wij hebben hier geen warm water. Nu pas besef ik hoe vaak je wel niet warm water gebruikt. Om te douchen, wassen, afwassen, schoonmaken, etc. Douchen doen we hier dus met koud water. Als we gaan wassen of schoonmaken dan koken we met de fluitketel eerst water en dat doen we er vervolgens bij in. Afwassen doen we met koud water. Af en toe koken we wel water en doen we er daar wat van bij maar eerlijk gezegd is dat ons meestal teveel werk. Omdat we dus geen warm water hebben, vraag ik me wel eens af hoe schoon alles hier wordt. We hebben nu vaatdoeken die we weg kunnen gooien omdat kookwas hier niet mogelijk is.

3. Een passpiegel
Sowieso eigenlijk spiegels in het algemeen. We hebben 1 spiegel in de badkamer hangen waar je alleen je hoofd in kan bekijken. 1 spiegel is een beetje weinig. Maar dan weer even over de passpiegel. Als ik thuis een combinatie van kleren aantrek wat ik nog niet eerder heb gecombineerd, dan kan ik in de spiegel zien of het was is of niet. Nu kan het dus niet. Als ik dat hier doe, dan ga ik naar Jantine om haar mening te vragen. Als zij zegt dat het kan dan vertrouw ik erop dat ze me niet expres voor schut laat lopen.

4. Koffiezetapparaat
Er is hier geen koffiezetapparaat of iets anders waarmee je koffie kunt zetten en als je van koffie houdt, dan baal je. Onze redder in nood was Renate! Toen zij hier kwam, heeft ze een koffie kan en een filterhouder meegenomen. Met onze fluitketel moeten we nu water koken en dan kun je steeds een beetje water erbij inschenken. Het duurt dus wel even en je kunt er niet bij weg lopen maar we hebben in ieder geval koffie! Maar dan mis je je koffiezetapparaat thuis wel even. Vooral het Senseo apparaat die wij hebben, 1 druk op de knop en ik heb koffie.

5. Face to face contact met familie en vrienden
Ik ben gewoon niet zo goed in Whatsapp. Het is niet persoonlijk bedoeld maar ik ben niet zo van de hele gesprekken voeren via Whatsapp. Als ik iemand app dan is het meestal omdat ik iets van diegene nodig heb of om af te spreken. Ik spreek ook veel liever met mensen echt af, vind ik veel leuker. En dat kan hier dus niet.

6. Een wasmand
Normaal thuis kun je je vieze was in een wasmand doen. Die hebben we hier niet. Waar laat je het dan? En een vieze theedoek of vaatdoek? Waar laat je die?

7. Goedkopere producten
Alles in de supermarkt is hier duurder. Zo betalen we voor een bakje champignons ruim 2 dollar terwijl hetzelfde bakje in Nederland nog niet eens een euro is. Het voordeel is dat je minder eet en dat je vooral de slechte producten wel zoveel mogelijk laat staan. Het nadeel is dat je wel beperkt wordt in je keuzes. We zouden bijvoorbeeld wel eens vaker vis willen eten maar als je voor 1 stukje al 5 dollar betaald, ja dan ga je toch liever voor de kipfilet waar je voor 2 personen 2 dollar voor betaald.

We hebben een Go!

Nu zullen jullie misschien denken: al die stukjes die niet over school gaan, wordt er wel wat aan school gedaan? Nou eerlijk gezegd niet heel veel op dit moment. Maar om toch te laten zien dat we heus wel iets voor school doen, is hier een stukje over school.

Het schrijven van een scriptie begint met een onderzoeksopzet. Daarin beschrijf je kort gezegd wat je gaat doen tijdens je scriptie. Bij de eerste kans hadden we nog geen voldoende. We hebben het verbeterd en opnieuw ingeleverd en nu is het onderzoeksopzet voldoende! We hebben dus een go. Als het nu weer niet voldoende zou zijn, dan mochten we nu geen scriptie doen (iets waar ik niet teveel bij na wou gaan denken). Nu kunnen we dus echt starten met onze scriptie.

Maar wat is nou uiteindelijk onze opdracht? Ik vertelde over het multidisciplinaire programma dat ze hier gaan doen voor de begeleiding van kinderen met overgewicht en obesitas. Dit programma is overigens nog steeds niet begonnen (echt iets Bonairiaans). Eerst zouden we het effect gaan meten maar het programma duurt sowieso al langer dan dat wij hier zijn en ze waren dus nog steeds niet begonnen. De eindmeting zouden we dus al niet kunnen doen. In september komen er waarschijnlijk weer studenten, dus is het veel logischer als zij dan het effect van het programma gaan meten. Onze begeleidster hier wil heel graag voorlichtingsmateriaal hebben die zij kan gebruiken tijdens consulten. Onze opdracht is daarom nu om een voorlichtingspakket te maken voor tijdens het programma. Het idee is om een spel te maken die met de kinderen kan worden gespeeld, materiaal wat onze begeleidster tijdens individuele consulten kan gebruiken en een ouderavond opvullen. Dit moeten we natuurlijk wel ergens op baseren, dus daarom gaan we eerst onderzoek doen naar onze doelgroep en naar wat hier al wordt gedaan op het eiland. Nu dus hopen dat ze snel gaan starten met het programma.

Wie weet gaan we het dan nu de komende tijd wat drukker met school krijgen. Ik zal jullie op de hoogte houden hoe het gaat!

Curaçao deel 3: Quad rijden

Ik had beloofd dat ik een nog uitgebreider zou vertellen over het quad rijden zodra ik de foto's had. Ondertussen heb ik de foto's gekregen dus hierbij het beloofde stukje.

We zouden met een groep gaan quad rijden maar die andere mensen kwamen niet opdagen, dus werd het een privé tour. We hadden 2 quad's. Jantine en ik reden allebei en Renate zat bij Jantine achterop. We kregen een helm op. Verder hadden we geen bescherming. Vlak voordat we op de quad gingen, werd ik toch wel een beetje zenuwachtig. We kregen eerst uitleg over hoe de quad werkt. We kregen te horen dat je niet gas moet induwen en dan gelijk weer loslaten want dan ga je zo heen en weer. Natuurlijk deed ik dat wel op het begin. Na een klein stukje rijden, begon ik de quad door te krijgen en ging het rijden al beter en begon ik het echt heel leuk te vinden.

Tijdens het quad rijden kregen we het eiland te zien. We zijn verschillende keren gestopt: 2 keer om wat te drinken (waarvan 1 keer bij een aloë vera plantage was en 1 keer bij een Braziliaans restaurant), op een berg (of heuvel, geen idee wat voor deze de goede definitie is) waar we uitzicht hadden over Curaçao, een plek waar het water mooi tegen de rotsen aan sloeg en bij de hato grotten (hier woonden heel vroeger indianen en in de slaventijd woonden daar slaven die waren gevlucht van de plantages).

We reden eerst een stuk op de weg en later een stuk offroad. Offroad was leuker dan op de weg alleen 1 nadeel: je kwam onder het stof te zitten door degene die voor je reed. Op de weg reden we soms wel 50 km per uur en 1 keer reden we 60 km per uur (dat was op een stukje weg waar ze op Curaçao driften etc.)! Omdat we dus op de helm na geen bescherming hadden en korte mouwen hadden, dacht ik wel op dat moment dat je dus echt niet daar omver komen of zoiets want dan lig je helemaal open.

Uiteindelijk dus wel heel gaaf om te doen! Hieronder nog een aantal foto's van het quad rijden.