Een kind kan de was doen

Om heel eerlijk te zijn, was dit een maand geleden nog niet waar. Ik kon toen nog niet wassen. Ik heb wel eens vaker gevraagd aan m'n moeder of ze het me wou leren maar het is er gewoon nooit van gekomen. Maarjaa.. ik zou 5 maanden naar Bonaire gaan en je kunt geen 5 maanden niet wassen dus het werd hoog tijd. Dus heeft m'n moeder geprobeerd om de laatste week voor vertrek mij nog wat bij te brengen. Ik was toen nog geen talentvolle wasser maar de basis was er een beetje. En toen zaten wij op Bonaire...

... en dan heb je zo'n wasmachine. Daar gaan dan al m'n lessen over wassen... De avond dat we aankwamen, kregen we van de verhuurster een uitleg over de wasmachine. De was moet er eerst links in en daar moet je dan water en zeep bij doen. Als die klaar is, doe je hem rechts erin en het water links laat je leeglopen. Rechts is eigenlijk de centrifuge. Vervolgens moet je hem weer links erin doen en dan alleen water erbij in. En als laatste weer rechts erin en klaar is het. Alleen de uitleg was een beetje vaag en eigenlijk wist de verhuurster het zelf ook niet helemaal goed want haar wasmachine was net iets anders.

En toen kwam het moment dat wij moesten gaan wassen. Omdat we de wasmachine niet helemaal vertrouwden, zijn we maar met de hand gaan wassen. We hebben alleen geen heet water, alleen maar koud water. Dus eerst moesten we dan water koken en vervolgens konden we met de hand gaan wassen. Eigenlijk best veel werk. Respect voor alle vrouwen die voor de komst van de wasmachine alle was met de hand moesten gaan wassen!

Maarjaa.. onze bedden moesten toch ook een keer worden verschoond en we hadden een verzameling handdoeken die moesten worden gewassen. Handdoeken had ik met de hand al een keer geprobeerd te wassen maar dat was toch wel echt een pokke werk! Dus hebben we vandaag maar even besloten dat wij onze wasmachine maar eens gingen uitproberen. Mooi met het beddengoed, dus als het mis zou gaan dan was het in ieder geval niet iets van ons. En nu denken we eigenlijk 'waarom hebben we dit niet eerder gedaan?' Het is allemaal prima gegaan en het is een stuk makkelijker!

Fietsen op Bonaire

Ja dat fietsen op Bonaire is hier nog wel een heel feest. Gelijk de tweede dag dat we hier waren, hebben we fietsen gekocht. Ja gekocht, want fietsen huren voor 5 maanden wordt wel erg duur. Een vervoersmiddel moet je hier wel hebben want je kunt het te voet niet allemaal af. Hieronder even een foto van onze fietsen.

Onze fietsen hebben 7 versnellingen en die ben je ook wel nodig. Er is hier namelijk altijd wind die van dezelfde kant komt. Soms valt de wind mee maar meestal waait die behoorlijk. Dan ben je blij als je hem in een lage versnelling kunt zetten als je er tegenin moet fietsen. Maar heb je de wind in de rug, dan ben je blij dat je hem wat versnellingen hoger kunt zetten.

Sommige wegen zijn goed maar sommige wegen zijn echt slecht. Je zit soms trillend op de fiets door alle hobbels op de weg. En dan heb je daarnaast ook nog een verzameling aan onverharde wegen. Waarom die niet verhard zijn? Ik heb werkelijk waar geen idee.

En dan de medeweggebruikers. Naast elkaar fietsen zoals we in Nederland zijn gewend, kan hier bijna nooit. We zijn tot nu toe 1 fietspad tegengekomen (die is wel zo smal dat je achter elkaar moet fietsen) en verder fiets je op de weg. En op de weg moet je ook achter elkaar fietsen. Veel auto's toeteren naar je en gebaren dat je aan de kant moet terwijl je al achter elkaar fietst. Ze zijn hier blijkbaar geen fietsers gewend.

Fietsen zijn hier blijkbaar diefstalgevoelig. Daar snappen wij eigenlijk vrij weinig van. Want wie fietst hier nou? Aan wie willen zie die fietsen door verkopen? Daarnaast is het eiland niet heel groot dus dan valt het toch op? Maar wij hebben besloten om dit wel serieus te nemen en het advies van de fietsenhandelaar op te volgen. Dat betekend dat we de fietsen altijd netjes op slot zetten en ook even met het hangslot ergens aan vast zetten. De meeste dieven zijn schijnbaar te lui om dan het hangslot door te knippen. En thuis zetten we de fietsen altijd binnen.

Zo gaat dat hier dus met fietsen. Dan leer je het fietsen in Nederland toch wel een beetje waarderen ook al lapt iedere fietsers ongeveer alle regels aan de laars. Aju paraplu!

Klein Bonaire

Nu denk je misschien: 'Bonaire is toch al klein?' Ja dat klopt. Bonaire heeft een oppervlakte van 288 km2. Even voor het idee: dat komt ongeveer overeen met Ameland. Maar zo'n 800 meter van Bonaire ligt een eilandje, genaamd Klein Bonaire. Deze heeft een oppervlakte van 6 km2. Daar zijn wij gisteren geweest. Van vriendinnen kreeg ik voor vertrek een kaartje met daarop 'Happiness is a day at the beach'. En dat was het ook.

Met de watertaxi gingen we erheen. Wel grappig, als je verteld dat je hier woont, krijg je korting. En natuurlijk hebben wij dat ook gedaan. Hieronder even een foto van Klein Bonaire. Je kunt Klein Bonaire alleen niet heel goed zien.

Op Klein Bonaire hebben we dus de hele dag aan het strand gelegen en natuurlijk gezwommen. Vanaf het strand had je een mooi uitzicht op Bonaire en het was een mooie strand.

En zoals je op de foto's ziet, is het water er heel mooi helder blauw. Het ziet eruit als het zwembad water bij ons in Nederland. En toen kwam het besef. Toen ik daar zo op het strand lag en keek naar het water en Bonaire. Het besef dat we op een mooi stukje paradijs zijn beland. Het besef hoeveel geluk we eigenlijk hebben dat wij op 20 februari, terwijl het in Nederland koud en hoogstwaarschijnlijk niet heel mooi weer is, op het strand liggen en liggen te genieten van alles en van het feit dat wij daar 5 maanden lang mogen zijn. Het is gewoon heel gaaf dat wij dit zo kunnen doen! :)

Als afsluiting hebben we bij een bar/restaurant op de pier een drankje gedronken met daarbij een kaasplankje (alleen 1 soort kaas in blokjes met mosterdsaus en daarbij olijven, en dat noemt zichzelf een kaasplankje?). Daar hebben we nog even heerlijk nagenoten :)

En dan nog even één ding om jullie wat beter te laten voelen: We zijn allebei goed verbrand! Ik had vanochtend zelfs blaren op mijn kin! Tjaa.. karma is a bitch!

De opdrachtgever

Vandaag hebben we de diëtiste van het ziekenhuis, onze begeleidster, ontmoet. Zij heeft ons deze opdracht gegeven. Voordat we naar Bonaire gingen, hadden we al met haar contact gehad via skype (geen idee wat het voltooid deelwoord van skypen is dus vandaar de zin maar even op deze manier), maar vandaag was de eerste echte ontmoeting (om half 8 's ochtends al!). Ze is eerst op vakantie geweest, dus vandaar dat we haar nu pas hebben ontmoet. Even tussendoor: ze ging naar Panama en ze is vanaf Bonaire 13 uur onderweg geweest! Je zou denken dat Panama niet zover is maar ze was dus langer onderweg dan wij vanaf Nederland naar Bonaire (was 9,5 uur)!

We hebben een goed gesprek met haar gehad :) We hebben nu helemaal helder wat onze opdracht is en kunnen nu echt goed aan de slag. Wat is nou de bedoeling? Op Bonaire gaan ze met een programma beginnen waarin ze kinderen met overgewicht en obesitas multidisciplinair gaan begeleiden. Ze willen dan ook weten wat voor effect deze behandeling heeft (wie 'ze' in deze zin is, weet ik zo ook even niet meer). Aan ons dus de taak om te onderzoeken wat het effect is van deze behandeling. Omdat het programma langer duurt dan dat wij hier zijn, gaan wij de tussenevaluatie doen. Ook gaan we aan de hand van ons onderzoek voorlichtingsmateriaal maken die de diëtiste kan gebruiken om zo het effect te kunnen vergroten. Wij hebben er in ieder geval zin in om hiermee aan de slag te gaan!

Dus vandaag konden we echt goed aan de slag met de scriptie. En dat hebben we vandaag ook goed gedaan (ja je hoort het goed, wij zijn hard aan het werk gegaan)! De eerste 5 weken (vorige week telt ook mee) staat het onderzoeksopzet op de planning. Dat houdt in het kort in dat wij in deze 5 weken op papier moeten hebben wat we willen onderzoeken, hoe we dat willen gaan doen en wat onze planning is. Genoeg te doen dus deze 5 weken maar met de planning die we vorige week hebben gemaakt, moet dat helemaal goed komen! :) En natuurlijk hebben we ook tijd voor de leuke dingen tussendoor :) Tot de volgende keer!

En toen moesten we aan het werk

Je geloof het of niet, maar we zijn hier op Bonaire om daadwerkelijk wat te gaan doen. Het is toch wel de bedoeling dat we na deze 5 maanden een scriptie hebben geproduceerd. Het afgelopen weekend was nog een beetje vakantie voor ons. En wat hebben we gedaan? Eigenlijk niet zoveel. We zitten hier 5 maanden dus dan hoef je ook niet direct alles te gaan doen. We hebben voornamelijk de omgeving verkent (dus waar de supermarkt is, waar we straks komen te werken en een paar andere belangrijke dingen in Kralendijk). En we hebben al een paar keer boodschappen moeten doen. Dat viel ons een beetje tegen want het is hier toch vrij duur (goed excuus om maar minder te gaan eten en dus goed voor de lijn). Maar een leuke bijkomstigheid van boodschappen doen, is dat je Miss Montreal spot in de supermarkt (ja we hebben haar serieus gezien!). En we zijn natuurlijk nog even naar het strand geweest. We zijn naar een paar verschillende geweest en voor 1 moesten we nog een stuk fietsen. Verder hebben we vooral heerlijk gerelaxt (is dat een woord?) Afgelopen weekend was het carneval en afgelopen zondag hadden ze in Kralendijk een optocht. Hieronder even een impressie van de optocht :)

Maandag hadden ze hier nog een officiële vrije dag en gisteren was het dus tijd om aan de slag te gaan. Het begon met een gesprek bij P&O. Verder hebben we ons maar eens verdiept in de opdrachten die onze begeleidster ons heeft gegeven voor deze week (zij is deze week op vakantie). Vanochtend mochten we met de kinderarts meelopen op de kinderpoli :) Dat was ook leuk om te zien. Ondertussen hebben we mensen die daar werkten (Bonairianen) gevraagd naar wat ze eten zodat wij een beeld krijgen van wat de mensen hier eten. En nu zijn we 'druk' bezig om dit allemaal uit te werken.

De fauna van Bonaire

Nou is het niet zo dat wij alle dieren die op Bonaire leven al hebben gespot maar ik vertel hier over de dieren die we tot nu toe hebben gezien. Ten eerste honden. Ze hebben hier heel. veel. honden. Volgens mij heeft iedereen hier wel een hond en daarnaast zijn er ook straathonden. Ik heb niet echt een hekel aan honden (sommige honden vind ik zelfs leuk) maar ik heb slechte herinneringen aan honden die van het erf kunnen komen en als ik eraan kom fietsen dat ze dan blaffend achter me aan rennen (of zo dicht bij je rennen en proberen in je kuiten te bijten). Deze zwerfhonden doen dat echter niet. Ze doen eigenlijk helemaal niets (gelukkig maar). Ze rennen eerder voor je weg. Daarnaast zijn er veel muggen. Deze komen 's avonds rond een uur of 6 te voorschijn. Verder zie je ze overdag niet veel.

Toen ik dit bord voor het eerst zag, heb ik eerst gelachen. Maar blijkbaar is het hier niet zo'n gek bord. Dit bord zijn we al meerdere keren tegengekomen en het schijnt dat hier nog wat loslopende ezels rondlopen, vandaar dit bord langs de kant van de weg. En ja, wij hebben ook al een paar loslopende ezels gespot.

Hagedissen hebben we hier al veel gezien. Ik heb het alleen nog niet voor elkaar gekregen om deze op de foto te zetten. Wat we wel op de foto hebben is een leguaan. Deze zat vlak achter ons huis op een muurtje. Ze schijnen hier ook leguanen te eten en het schijnt naar kip te smaken. Nog maar even een keer proberen dus in deze 5 maanden.

Daarnaast hebben we nog vogels gezien die wij op papegaaien vonden lijken maar we weten niet zeker of dat wel zo is. Helaas heb ik deze nog niet op de foto kunnen krijgen.

Tot zover eigenlijk de dieren die we hebben gespot hier op Bonaire. Er schijnen hier veel flamingo's op het eiland te zijn. Er zijn verschillende plekken waar ze rondhangen en hier wil ik graag nog een keer naartoe om ze op de foto te zetten. En natuurlijk ook een foto van mij en de flamingo's op de achtergrond. Tot de volgende keer!

De dag uit mijn dromen

Over deze dag heb ik de afgelopen maand al een paar keer gedroomd. Alleen zoals dat gaat met dromen zijn dat scenario's als te laat op het vliegveld zijn of je bent je bagage vergeten. Gelukkig ging de echte dag wat beter. De wekker ging om 6 uur. Oké ik mag niet liegen, mijn wekker heeft geen kans gehad om af te gaan omdat ik natuurlijk al lang wakker was. Verder zal ik jullie niet vervelen met mijn ochtend rituelen. Om half 8 was het dan zover. We konden vertrekken naar Schiphol. En met we bedoel ik m'n ouders, m'n zus en natuurlijk mezelf. Op Schiphol konden we eerst genieten van een lekker bakje koffie van de Starbucks :) Even later waren Jantine (de vriendin/studiegenoot waarmee ik dit avontuur aan ga) en haar moeder er ook. En even later was het zover, afscheid nemen. Ik typ nu dit verhaal dus het afscheid nemen hebben we allemaal overleefd. Vervolgens was het tijd om de koffers te dumpen en natuurlijk was mijn koffer te zwaar (oeps) maar gelukkig kon er wat bij Jantine in de koffer. En toen was het tijd voor douane. En na de douane was het ook alweer bijna instaptijd. Hieronder nog even een foto van ons mooie vliegtuig.

En om half 1 vlogen we. We kregen een kussentje en een dekentje en de airco (of hoe dat in een vliegtuig ook maar mag heten) stond ook wel zo dat je blij was dat je een dekentje had. Iedereen had zijn eigen tv schermpje waar een kleine selectie aan films, series en muziek op stond. Ik heb gekozen voor de films Legend en Black Mass. Daarnaast hoefden we geen honger te lijden want eten kregen we genoeg. Gelukkig niet hele grote porties. En ook drinken werd er genoeg aangeboden. De vlucht duurde ongeveer 9,5 uur. Tegen half 6 lokale tijd kwamen we aan op Bonaire (in Nederland was het toen half 11, op Bonaire lopen ze nu 5 uur achter). En op Bonaire kreeg ik dan mijn allereerste stempel in mijn paspoort!

Door een taxi werden we naar ons blauwe huisje gebracht (ja ons huisje is blauw). Daar werden we opgewacht door de eigenaresse die ons alles in het huisje heeft uitgelegd. Na het uitpakken van de koffers en na nog even te hebben gezeten, was het ook voor ons bedtijd. Tot de volgende keer!

Afscheid

´How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard´

Deze quote komt van niemand minder dan van Winnie the Pooh. Want ja, ook afscheid hoort erbij als je 5 maanden naar het buitenland gaat. Ik heb geen afscheidsfeestje gegeven om verschillende redenen. Mijn voornaamste reden hiervoor was dat je mensen dan niet echt spreekt. Ik heb met verschillende vrienden afgesproken (helaas heb ik het niet meer gered om met iedereen af te spreken) en op deze manier spreek je elkaar meer dan met een afscheidsfeestje. Meer wou ik er niet over zeggen. Ik denk dat de afbeeldingen hieronder genoeg zeggen.