's Ochtends werden we in een busje opgehaald. De man achter het stuur reed best wel ruig. Hij reed hard door de bochten etc. Wat wel grappig was, was dat voorin een hond in de mand lag. De hond lag de hele weg te slapen. Blijkbaar was de hond wel gewend aan de manier van rijden van de bestuurder. Na geloof ik drie kwartier ongeveer (kon ook wel langer zijn) kwamen we aan in de Pyreneeën. Daar stonden de mensen van het canyoning ons op te wachten. Ze spraken gebrekkig Engels maar met handen en voeten zijn we eruit gekomen. We mochten onszelf hijsen in zo'n mooi pak. Daarbij hoorden nog een paar mooie schoenen (ik vond het net klompen) en een helm. Volgens mij zat er ook nog wat bij dat je jezelf ergens aan vast kon haken maar dat weet ik zo niet meer. Toen iedereen alles aanhad liepen we naar het begin stuk samen met een gids.
Toen we eenmaal in het water waren, was ik erg blij dat wij zo'n pak aanhadden want je kon met de handen wel voelen dat het water erg koud was. Het canyoning was echt super gaaf om te doen. We moesten soms door het water heen en soms over de rotsen klimmen. Die rotsen waren glad. Ik gleed een keer uit waardoor ik viel en de gids lachte me gewoon uit. Dat deed ze bij iedereen die viel. Wel grappig. Als het water niet zo diep was moesten we er gewoon in springen. Op andere plekken waar het dieper was mochten we een bommetje maken. Ook moesten we een keer ons achterste voren op de rug van een rots af laten glijden. Zo waren er veel verschillende manieren om van de rotsen in het water te komen. Op een gegeven moment kwamen we bij een paar rotsen aan die hoger waren. De ene plek was geloof ik 4 of 3 meter hoog en de andere plek was 7 meter hoog. Ik stond eerst bij de 7 meter en daar durfde ik eerst niet af te springen. De ene ging bij de 7 meter hoog en de andere bij de 3/4 meter hoog. Ik dacht ik moet gewoon van die 7 meter hoog springen anders krijg ik daar later spijt van. Ik ben weer naar die plek gegaan en ik dacht ik moet nu gelijk springen anders durf ik het weer niet. Ik heb het gedaan en ik ben ook erg blij dat ik het heb gedaan.
Toen we bij het eind waren, moesten we natuurlijk weer uit de rivier en weer naar de plek om alle spullen in te leveren. We moesten toen weer helemaal langs de kant omhoog klimmen de kloof uit. Dat was echt nog een hele klim. Ik was blij toen ik boven was. Boven konden we het pak weer uittrekken en alles weer inleveren. We moesten toen nog even op ons busje wachten en toen kon de terugreis weer beginnen. Ik heb hieronder nog even een paar foto's gedaan van de omgeving. Die was ook heel mooi!
