Canyoning, Argelès-sur-Mer (zomer 2012)

In de zomer van 2012 ben ik met een groep vrienden met Beach Master naar Argelès-sur-Mer geweest. Dat is een gemeente in het zuiden van Frankrijk. Het ligt aan de kust van de Middellandse Zee. Feesten was niet het enige wat we daar konden doen. Er waren verschillende activiteiten die we konden ondernemen. Eén van die activiteiten was canyoning. Canyoning is een sport waarbij je de rivier door de kloof volgt. Deze sport wordt dus vooral in de bergen beoefend. Ik had nog nooit eerder gehoord van canyoning. Het leek mij wel gaaf om te doen dus ik heb mij er toen voor opgegeven.

's Ochtends werden we in een busje opgehaald. De man achter het stuur reed best wel ruig. Hij reed hard door de bochten etc. Wat wel grappig was, was dat voorin een hond in de mand lag. De hond lag de hele weg te slapen. Blijkbaar was de hond wel gewend aan de manier van rijden van de bestuurder. Na geloof ik drie kwartier ongeveer (kon ook wel langer zijn) kwamen we aan in de Pyreneeën. Daar stonden de mensen van het canyoning ons op te wachten. Ze spraken gebrekkig Engels maar met handen en voeten zijn we eruit gekomen. We mochten onszelf hijsen in zo'n mooi pak. Daarbij hoorden nog een paar mooie schoenen (ik vond het net klompen) en een helm. Volgens mij zat er ook nog wat bij dat je jezelf ergens aan vast kon haken maar dat weet ik zo niet meer. Toen iedereen alles aanhad liepen we naar het begin stuk samen met een gids.

Toen we eenmaal in het water waren, was ik erg blij dat wij zo'n pak aanhadden want je kon met de handen wel voelen dat het water erg koud was. Het canyoning was echt super gaaf om te doen. We moesten soms door het water heen en soms over de rotsen klimmen. Die rotsen waren glad. Ik gleed een keer uit waardoor ik viel en de gids lachte me gewoon uit. Dat deed ze bij iedereen die viel. Wel grappig. Als het water niet zo diep was moesten we er gewoon in springen. Op andere plekken waar het dieper was mochten we een bommetje maken. Ook moesten we een keer ons achterste voren op de rug van een rots af laten glijden. Zo waren er veel verschillende manieren om van de rotsen in het water te komen. Op een gegeven moment kwamen we bij een paar rotsen aan die hoger waren. De ene plek was geloof ik 4 of 3 meter hoog en de andere plek was 7 meter hoog. Ik stond eerst bij de 7 meter en daar durfde ik eerst niet af te springen. De ene ging bij de 7 meter hoog en de andere bij de 3/4 meter hoog. Ik dacht ik moet gewoon van die 7 meter hoog springen anders krijg ik daar later spijt van. Ik ben weer naar die plek gegaan en ik dacht ik moet nu gelijk springen anders durf ik het weer niet. Ik heb het gedaan en ik ben ook erg blij dat ik het heb gedaan.

Toen we bij het eind waren, moesten we natuurlijk weer uit de rivier en weer naar de plek om alle spullen in te leveren. We moesten toen weer helemaal langs de kant omhoog klimmen de kloof uit. Dat was echt nog een hele klim. Ik was blij toen ik boven was. Boven konden we het pak weer uittrekken en alles weer inleveren. We moesten toen nog even op ons busje wachten en toen kon de terugreis weer beginnen. Ik heb hieronder nog even een paar foto's gedaan van de omgeving. Die was ook heel mooi!

Het paleis van Versailles, Parijs (herfst 2013)

Afgelopen week ben ik naar Parijs geweest met een vriendin. Echt een mooie stad is Parijs! Ik ben toen ook bij het paleis van Versailles geweest. Het was voor ons even uitzoeken hoe we nou daar kwamen met het openbare vervoer maar we zijn eruit gekomen. Wij waren er alleen op maandag heen gegaan en dan is het paleis blijkbaar dicht. Dat was wel even balen. Toen zijn we maar vast de tuin gaan bekijken. Wat een ontzettend grote tuin is dat! Dus het duurde wel even voordat we die helemaal hadden bekeken en volgens mij hebben we nog niet alles helemaal gehad. Toen we eenmaal het paleis en de tuin hadden gezien, waren we toch wel heel nieuwsgierig hoe het paleis er van binnen uit zag.

Een paar dagen later zijn we dus weer heen geweest. Het was even een beetje verwarrend met het kaartje en naar binnengaan. Iedereen ging automatisch in de hele lange rij staan maar dat was dus de rij om naar binnen te gaan. We moesten eerst naar links om een kaartje te gaan halen en daarna konden we in de lange rij gaan staan om naar binnen te mogen. Wat ik een beetje asociaal vond, was dat er een paar mensen waren die gewoon de hele rij voorbij liepen en vooraan gingen staan. In Parijs zijn veel dingen t/m 18 jaar gratis. Als je inwoner bent van de EU en je bent tussen de 18 en 26 (het kon ook nog wel eens 25 zijn) dan zijn veel dingen ook gratis. Dat gold ook voor het paleis van Versailles. Van binnen was het ook heel mooi om te zien! Wij hadden geen audio guide gedaan. Achteraf was dat misschien wel handig. Er stond niet veel uitleg in tekst bij de kamers waar die vroeger voor dienden.

Dus voor de mensen die er wel van houden om paleizen te bezichtigen dan is dit een echte aanrader! Ga dus niet op maandag heen want dan is hij dicht.

Abbey Road, Londen (zomer 2012)

Ik leerde The Beatles voor het eerst kennen op de basisschool door de film 'Yellow Submarine'. M'n zus had die film gezien en ze werd helemaal fan van The Beatles. Ze wou toen graag die film met mij zien. Die film is trouwens wel een aanrader. Ik vond hem erg grappig. De muziek van The Beatles vind ik leuk, maar echt fan ben ik nooit geweest. M'n zus een tijdje wel en die heeft mij toen veel over The Beatles verteld.

Toen ik vorig jaar in Londen kwam, zag ik ergens Abbey Road staan. Ik weet al niet eens meer waar ik het tegen kwam. Ik moest toen weer aan The Beatles denken. De naam van de straat wist ik eigenlijk nooit zo maar het zebrapad is altijd bij mij blijven hangen. Ik heb het trouwens niet voor het eerst gezien met The Beatles erop maar in de film 'The Parents Trapp'. Daar liep de kleine Lindsay Lohan met iemand anders erover en toen heeft m'n zus mij het verhaal over dat zebrapad verteld. Ik kon het dus vorig jaar niet laten om die eens even op te zoeken.

Dat opzoeken was nog een hele klus. Ik was met twee vriendinnen in Londen. Een van hun had een kaart van Londen meegenomen. Zij heeft de hele kaart afgezocht naar die straat maar hij stond er niet op. We hadden eigenlijk een beetje de hoop opgegeven totdat we een bus langs zagen rijden waar ook Abbey Road opstond. Wij zijn toen naar die bushalte gelopen en hebben op die kaart gekeken. We kwamen er toen achter dat Abbey Road op de kaart ongeveer lag op de plek waar de legenda stond. Geen wonder dus dat we de straat niet konden vinden.

Toen we eindelijk wisten waar het was, zijn we er heen gegaan. We hebben natuurlijk zelf ook even over het zebrapad gelopen. Er waren wel meer mensen die dat idee hadden. Ik denk niet dat de automobilisten zo gelukkig met ons waren. Er liepen continu mensen over het zebrapad omdat ze op de foto wouden. Die dag waren er ook vier mannen (wij denken Italiaans) die precies dezelfde kleren aan hadden getrokken en die ook over het zebrapad liepen. We hebben natuurlijk ook nog even een foto genomen van Abbey Road Studios. Hieronder heb ik nog een paar foto's van Abbey Road

Big, bigger biggest, Canada (zomer 2004)

In de zomer van 2004 zijn wij met z'n allen naar Canada geweest (ik, m'n ouders, broer en zus). Daar zijn veel dingen groot. We hadden daar een auto gehuurd die op de auto van ons leek maar dan groter. Kleine auto's die je in Nederland veel ziet rijden, zag je daar eigenlijk niet. Het waren allemaal grote auto's. We zijn daar ook een paar keer naar de McDonald's geweest. Als je dan iets small bestelde dan kreeg je net zoveel als je hier in Nederland een large besteld. Zo waren er veel dingen wat groter was dan dat wij in Nederland gewend waren.

Wat voor mij het meest indrukwekkend was, was de supermarkt. Ze deden daar niet zo vaak boodschappen als wij hier in Nederland. Om de zo veel tijd deden ze grote boodschappen. Ze zorgden dan dat ze genoeg in huis hadden, ook voor het geval ze niet de deur uit konden (wij zaten in een gebied waar in de winter veel sneeuw kon vallen). Alle verpakkingen in de supermarkt waren groot. Het was allemaal groter dan dat wij in Nederland zijn gewend. Wij hebben hier in de Nederlandse supermarkten kuipjes boter. Daar hadden ze emmers met boter. De melk hadden zij daar niet in pakken maar in jerrycan's. Mijn broer die zei toen hij de melk zag: 'Hé, daar doen wij de benzine in!' Ik heb mijn ogen daar uitgekeken in de supermarkt. Thuis gaan we nooit met z'n allen boodschappen doen maar daar gingen we elke keer met z'n allen boodschappen doen.

Hieronder even een foto om een indruk te krijgen van die grote verpakkingen.

Fitness First, Berlijn (zomer 2013)

In de zomer van 2013 ben ik met een vriendin naar Berlijn geweest. Wij hadden bedacht om met de bus naar Berlijn te gaan. Wij reden 's nachts. 's Ochtends kwamen wij aan in Berlijn na een nacht slecht te hebben geslapen. Wij dachten dat het maar een klein stukje zou zijn vanaf die bushalte naar ons hotel. Wij dachten dat met onze spullen wel even te kunnen lopen. Eenmaal bij het hotel waren wij bekaf. Niet onze slimste keuze dus. Gelukkig konden we gelijk onze kamer in. We hebben die dag nog een poging gedaan om wat te gaan bezichtigen in Berlijn maar dat was ook geen groot succes. We hebben toen maar besloten om weer terug te gaan naar ons hotel.

Eenmaal weer terug in ons hotel lagen we voor pampers op ons bed. Ineens zegt die vriendin van mij: 'Hé, er staat een naakte man voor het raam te dansen!' Tegenover ons hotel stond een hoge glazen gebouw. Op de twee bovenste verdiepingen zat de sportschool Fitness First. Op de bovenste verdieping aan onze kant zaten de kleedkamers van de mannen. Wij konden gewoon bij ze naar binnen kijken. Wij zaten zelf op de vierde verdieping dus wij dachten dat je het dan misschien vanaf de straat niet kon zien. Later in de vakantie ontdekten wij dat als een man echt voor het raam ging staan je het alsnog kon zien vanaf de straat.

Wij vonden het toch wel een beetje apart dat die mannen zich daar gewoon stonden om te kleden. Zouden ze het dan niet door hebben? Of kennen ze niet dat schaamte gevoel? Zelf vond ik het wel vreemd dat er niet iets voor zat, bijvoorbeeld lamellen. Iedereen die ik dit verhaal vertel, moet er om lachen.